HINO DE LOUVOR
Canta-se então o hino Glória a Deus nas alturas:
Pres: GLORIA IN EXCELSIS DEO,
Ass: ET IN TERRA PAX HOMINIBUS BONAΕ VOLUNTATIS. LAUDAMUS TE, BENEDICIMUS TE, ADORAMUS TE, GLORIFICAMUS TE, GRATIAS AGIMUS TIBI PROPTER MAGNAM GLORIAM TUAM, DOMINE DEUS, REX CAELESTIS, DEUS PATER OMNIPOTENS. DOMINE FILI UNIGENITE IESU CHRISTE, DOMINE DEUS, AGNUS DEI, FILIUS PATRIS, QUI TOLLIS PECCATA MUNDI, MISERERE NOBIS. QUI TOLLIS PECCATA MUNDI, SUSCIPE DEPRECATIONEM NOSTRAM. QUI SEDES AD DEXTERAM PATRIS, MISERERE NOBIS. QUONIAM TU SOLUS SANCTUS, TU SOLUS DOMINUS, TU SOLUS ALTISSIMUS, IESU CHRISTE, CUM SANCTO SPIRITU, IN GLORIA DEI PATRIS. AMEN.
ORAÇÃO DO DIA
Terminado o hino, o Bispo, de mãos unidas, diz:
Pres: Oremos.
E todos oram em silêncio, por algum tempo.
Então o sacerdote abrindo os braços reza a oração;
Deus eterno e todo-poderoso, inundai este lugar com vossa graça, e a todos os que vos invocam, prestai vosso socorro; aqui o poder de vossa palavra e de vossos sacramentos confirme o coração de todos os fiéis. Por nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, na unidade do Espírito Santo.
Ao terminar, o povo aclama:
Ass: Amém.
LITURGIA DA PALAVRA
Se nunca foi celebrada a Missa na Igreja, leva-se ao Bispo, o Lecionário da Missa. O Bispo, de pé com a mitra, recebe o Lecionário, mostra-o ao povo e diz:
Pres: A palavra de Deus ressoe sempre neste templo, que ela vos revele o mistério de Cristo e opere na Igreja a vossa salvação.
Ass: Amém.
O Bispo entrega o Lecionário ao primeiro leitor, que se dirige ao ambão para a leitura.
PRIMEIRA LEITURA
(Ne 8, 1-4a.5-6.8-10)
O leitor dirige-se ao ambão para a primeira leitura, que todos ouvem sentados.
Leitor: Leitura do Livro de Neemias.
Leitor: Assim, quando chegou o sétimo mês, os israelitas estavam instalados em suas cidades e casas. Todo o povo se reuniu então, como um só homem, na praça que ficava diante da porta da Água, e pediu a Esdras, o escriba, que trouxesse o livro da Lei de Moisés, que o Senhor havia prescrito a Israel. O sacerdote Esdras trouxe a lei diante da assembleia de homens, mulheres e de todas as crianças que fossem capazes de compreender. Era o primeiro dia do sétimo mês. Esdras fez então a leitura da lei, na praça que ficava diante da porta da Água, desde a manhã até o meio-dia, na presença dos homens, mulheres e das crianças capazes de compreender; todos escutavam atentamente a leitura. O escriba Esdras postou-se num estrado de madeira que haviam construído para a ocasião. Esdras abriu o livro à vista do povo todo; ele estava, com efeito, elevado acima da multidão. Quando o escriba abriu o livro, todo o povo levantou-se. Esdras bendisse o Senhor, o grande Deus; ao que todo o povo respondeu, levantando as mãos: Amém! Amém! Depois inclinaram-se e prostraram-se diante do Senhor com a face por terra. Liam distintamente no livro da lei de Deus, e explicavam o sentido, de maneira que se pudesse compreender a leitura. Depois Neemias, o governador, Esdras, sacerdote e escriba, e os levitas que instruíam o povo, disseram a toda a multidão: Este é um dia de festa consagrado ao Senhor, nosso Deus; não haja nem aflição, nem lágrimas. Porque todos choravam ao ouvir as palavras da lei. Neemias disse-lhes: Ide para as vossas casas, fazei um bom jantar, tomai bebidas doces, e reparti com aqueles que nada têm pronto; porque este dia é um dia de festa consagrado ao nosso Senhor; não haja tristeza, porque a alegria do Senhor será a vossa força.
Ao final acrescenta:
Leitor: Verbum Domini.
Todos aclamam:
Ass: Deo Gratias.
RESPONSÓRIO
(Sl 18[19])
O salmista ou o cantor recita o salmo, e o povo o estribilho.
— VOSSAS PALAVRAS, Ó SENHOR, SÃO ESPÍRITO, SÃO VIDA!
— A LEI DO SENHOR DEUS É PERFEITA. CONFORTO PARA A ALMA. O TESTEMUNHO DO SENHOR É FIEL, SABEDORIA DOS HUMILDES.
— VOSSAS PALAVRAS, Ó SENHOR, SÃO ESPÍRITO, SÃO VIDA!
— OS PRECEITOS DO SENHOR SÃO PRECISOS, ALEGRIA AO CORAÇÃO. O MANDAMENTO DO SENHOR É BRILHANTE, PARA OS OLHOS É UMA LUZ.
— VOSSAS PALAVRAS, Ó SENHOR, SÃO ESPÍRITO, SÃO VIDA!
— É PURO O TEMOR DO SENHOR, IMUTÁVEL PARA SEMPRE. OS JULGAMENTOS DO SENHOR SÃO CORRETOS, E JUSTOS, IGUALMENTE.
— VOSSAS PALAVRAS, Ó SENHOR, SÃO ESPÍRITO, SÃO VIDA!
— MAIS DESEJÁVEIS DO QUE O OURO SÃO ELES, DO QUE O OURO REFINADO. SUAS PALAVRAS SÃO MAIS DOCES QUE O MEL, QUE O MEL QUE SAI DOS FAVOS.
SEGUNDA LEITURA
(1 Cor 12,12-14.27)
O leitor a fará no ambão a Segunda Leitura, como acima.
Leitor: Leitura da Primeira Carta de São Paulo aos Coríntios.
Leitor: Irmãos: Como o corpo é um, embora tenha muitos membros, e como todos os membros do corpo, embora sejam muitos, formam um só corpo, assim também acontece com Cristo. De fato, todos nós, judeus ou gregos, escravos ou livres, fomos batizados num único Espírito, para formarmos um único corpo, e todos nós bebemos de um único Espírito. Com efeito, o corpo não é feito de um membro apenas, mas de muitos membros. Vós, todos juntos, sois o corpo de Cristo e, individualmente, sois membros desse corpo.
Ao final acrescenta:
Leitor: Verbum Domini.
Todos aclamam:
Ass: Deo Gratias.
ACLAMAÇÃO AO EVANGELHO
ALELUIA, ALELUIA, ALELUIA.
A PEDRA QUE OS CONSTRUTORES REJEITARAM
TORNOU-SE A PEDRA ANGULAR.
Ao Evangelho não se levam velas nem incenso.
O diácono que vai proclamar o Evangelho, inclinando-se diante do sacerdote, pede a bênção em voz baixa:
Diác: Dá-me a tua bênção.
O sacerdote diz em voz baixa:
Pres: O Senhor esteja em teu coração e em teus lábios para que possas anunciar dignamente o seu Evangelho: em nome do Pai e do Filho + e do Espírito Santo.
Diác: Amém.
O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão.
EVANGELHO
(Jo 4, 19-24)
O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão, e diz:
Diác ou Sac: Dominus Vobiscum.
Ass: Et cum spiritu tuo.
O diácono, ou o sacerdote, fazendo o sinal da cruz no livro e, depois, na fronte, na boca e no peito, diz:
Diác ou Sac: Lectio Sancti Evangelii, secundum Ioanes.
Ass: Gloria tibe, Domine.
Então o diácono ou o sacerdote, se for oportuno, incensa o livro e proclama o Evangelho.
Diác ou Sac: Naquele tempo, a mulher samaritana disse a Jesus: “Senhor, vejo que és um profeta! Os nossos pais adoraram neste monte, mas vós dizeis que em Jerusalém é que se deve adorar”. Disse-lhe Jesus: “Acredita-me, mulher, está chegando a hora em que nem neste monte nem em Jerusalém adorareis o Pai. Vós adorais o que não conheceis. Nós adoramos o que conhecemos, pois a salvação vem dos judeus. Mas está chegando a hora, e é agora, em que os verdadeiros adoradores adorarão o Pai em espírito e verdade. De fato, esses são os adoradores que o Pai procura. Deus é espírito, e aqueles que o adoram devem adorá-lo em espírito e verdade”.
Terminado o Evangelho, o diácono ou o sacerdote diz:
Diác ou Sac: Verbum Domini.
Ass: Laus tibi, Christe.
HOMILIA
Depois do Evangelho, o Bispo faz a homilia, explicando tanto as leituras bíblicas como o sento do rito da dedicação.
PROFISSÃO DE FÉ
Terminada a homilia, diz-se o Creio. Mas omite-se a Oração dos fiéis, porque em seu lugar se canta a Ladainha dos Santos.
Pres: CREDO IN UNUM DEUM
Ass: PATREM OMNIPOTÉNTEM, FACTÓREM CAELI ET TERRAE, VISIBÍLIUM ÓMNIUM ET INVISIBÍLIUM. ET IN UNUM DÓMINUM IESUM CHRISTUM, FÍLIUM DEI UNIGÉNITUM, ET EX PATRE NATUM ANTE ÓMNIA SAECULA. DEUM DE DEO, LUMEN DE LÚMINE, DEUM VERUM DE DEO VERO, GÉNITUM, NON FACTUM, CONSUBSTANTIÁLEM PATRI: PER QUEM ÓMNIA FACTA SUNT. QUI PROPTER NOS HÓMINES ET PROPTER NOSTRAM SALÚTEM DESCÉNDIT DE CAELIS.
(Todos se ajoelham)
ET INCARNÁTUS EST DE SPÍRITU SANCTO EX MARÍA VÍRGINE, ET HOMO FACTUS EST.
(Todos se erguem)
CRUCIFÍXUS ÉTIAM PRO NOBIS SUB PÓNTIO PILÁTO; PASSUS, ET SEPÚLTUS EST, ET RESURRÉXIT TÉRTIA DIE, SECÚNDUM SCRIPTÚRAS, ET ASCÉNDIT IN CAELUM, SEDET AD DÉXTERAM PATRIS. ET ÍTERUM VENTÚRUS EST CUM GLÓRIA, IUDICÁRE VIVOS ET MÓRTUOS, CUIUS REGNI NON ERIT FINIS. ET IN SPÍRITUM SANCTUM, DÓMINUM ET VIVIFICÁNTEM: QUI EX PATRE FILIÓQUE PROCÉDIT. QUI CUM PATRE ET FÍLIO SIMUL ADORÁTUR ET CONGLORIFICÁTUR: QUI LOCÚTUS EST PER PROPHÉTAS. ET UNAM, SANCTAM, CATHÓLICAM ET APOSTÓLICAM ECCLÉSIAM. CONFÍTEOR UNUM BAPTÍSMA IN REMISSIÓNEM PECCATORUM. ET EXPECTO RESURRECTIONEM MORTUORUM, ET VITAM VENTÚRI SAECULI. AMEN.